بررسی قابلیت کاربرد سیلیکای احیا‌شده حاصل از شلتوک برنج در حذف آلودگی هیدروژن سولفاید

  سابقه و هدف: هدف اصلی این تحقیق بررسی قابلیت سیلیکای شلتوک برنج احیا‌شده پس از اشباع شدن در حذف هیدروژن سولفاید بوده است. برای این منظور سیلیکای حاصل از شلتوک برنج و سیلیکای احیا‌شده به‌عنوان بسترهای جاذب در فیلتر مورد استفاده قرار گرفتند.   مواد و روش ‌ ها: فیلتری از جنس پلی‌وینیل‌کلراید (پی وی سی) به حجم 1 لیتر از بسترهای تهیه شده مورد آزمایش قرار گرفت. سیلیکای شلتوک برنج پس از اسید‌شویی و احتراق با حرارت 800 درجه سانتی‌گراد به‌مدت 4 ساعت در کوره تهیه شد. سیلیکای اشباع‌شده نیز با قرار دادن در کوره با حرارت 800 درجه سانتی‌گراد به‌مدت 4 ساعت احیا گردید. برای ارزیابی عمل‌کرد بسترها سه پارامتر: درصد حذف آلاینده، میزان ظرفیت حذف و میزان افت فشار مد نظر قرار گرفتند. سیستم با زمان‌ماند خالی 60 ثانیه و غلظت‌های مختلف ورودی هیدروژن سولفاید از 10 تا 300 قسمت در میلیون (پی پی ام) مورد مطالعه قرار گرفت.   یافته ‌ ها: فیلتر با هر دو بستر مورد استفاده، بیش از 98 درصد راندمان حذف هیدروژن سولفاید را در غلظت ورودی 10 پی پی ام نشان داد. ماکزیمم ظرفیت حذف هیدروژن سولفاید با بار ورودی 0/9 gm-3h-1 و غلظت ورودی 100 پی پی ام، در هر دو بستر 02/7 gm-3h-1 بوده است. این تحقیق نشان داد که در شرایط 0/1 لیتر در ثانیه جریان ورودی و غلظت‌های مختلف هیدروژن سولفاید ورودی، اختلاف معنی‌داری بین بستر سیلیکای شلتوک برنج و سیلیکای احیا‌شده آن در راندمان حذف هیدروژن سولفاید وجود ندارد (01/0 p< ). هم‌چنین اختلاف معنی‌داری بین این دو بستر در میزان ظرفیت حذف در شرایط مشابه وجود ندارد (01/0 p< ). این مطالعه هم‌چنین نشان داده است که افت فشار سیستم در برابر غلظت‌های مختلف ورودی و زمان‌های مختلف عمل‌کرد سیستم در هر دو بستر مورد استفاده در حد صفر بوده است.   نتیجه ‌ گیری: نتایج این تحقیق نشان داده است که سیلیکای احیا‌شده شلتوک برنج دارای عمل‌کرد مشابه سیلیکای اولیه آن است لذا می‌تواند به‌عنوان یک بستر مناسب و ارزان در حذف غلظت‌های کم هیدروژن سولفاید مورد توجه قرار گیرد.